Het laatste decennium lijkt het erop alsof iedereen wel een beetje “woke” is. Ofwel dat je je scherp bewust bent van alles wat zich afspeelt in onze samenleving, met name van al datgene wat zo vreselijk onrechtvaardig is. Achterstelling tijdens sollicitaties omdat je naam zo on-Nederlands klinkt. In elkaar gemept worden omdat je hand in hand loopt met een partner die dezelfde sekse heeft. Uitgelachen worden omdat je de brief met stroperige, ambtelijke taal niet juist kan interpreteren. Door een politie-auto met het indringende STOP-teken naar de kant gewezen worden, omdat zij de vermeende dure BMW niet kunnen matchen met het hoofd van de bestuurder. Zo gaat dat in hokjesdenkend Nederland. We stempelen en oordelen wat af met z’n allen. 

Gelukkig is er momenteel een kentering gaande. We worden langzaamaan allemaal een beetje meer wakker. Dat de Black Life Matters-beweging hiertoe zeker aan bijgedragen heeft, staat voor mij onomstotelijk vast. Soms dienen er de meest afschuwelijke dingen te gebeuren om onze ogen te openen. Hoe dan ook: Ik geloof in een inclusieve samenleving, waarin niemand uitgesloten of afgezonderd wordt. Of je nu geboren bent met een lelieblank velletje of een chocoladekleurig huidje, lopend door het leven gaat of rollend zoals ik (yeah, I dare to reveal), een pimpelmees op 500 meter weet te onderscheiden van een koolmees of de wereld bekijkt vanachter min 12 brillenglazen: het maakt allemaal niet uit. Ondanks de enorme diversiteit is in een inclusieve samenleving iedereen volwaardig en gelijkwaardig aan elkaar. 

Datzelfde geldt voor iemands persoonlijke seksuele geaardheid. Voor mij maakt het geen enkel verschil of iemand tot de lhbti-gemeenschap behoort (wat op zich weer een soort van uitzondering suggereert) of 100% aan de term hetero-normativiteit vorm geeft. Laat iedereen zich in vredesnaam welkom voelen in onze wereld. Of zoals Thé Lau het zo treffend wist te verwoorden: de wereld is van iedereen. 

Tot zover de (iets te langdradig geworden) inleiding. Wat ik in het kort wilde zeggen: ik ben van nature geïnteresseerd in al mijn medemensen, hoe afwijkend ze ook moge zijn. Misschien heeft het lezen over allerlei onderwerpen of facetten van het menselijk leven, mij ontvankelijker gemaakt, ik heb geen idee. In ieder geval zorgt het tot je nemen van boeken altijd voor verbreding van je horizon. En dat wens ik iedereen toe.

In het diepe door Kate Davies

Of dit boek behoort tot de chicklits, laat ik liever in het midden. Het is beslist geen bijzonder verhaal, maar desondanks wel zeer vermakelijk. En dat seks ook ontzettend hilarisch beschreven kan worden, bewijst Kate Davies met dit boek. De hoofdpersoon Julia probeert eerst nog krampachtig zich als hetero door het leven te begeven, maar echt overtuigend wordt het nooit. Ze treft het ook niet: foute dates, ongewassen mannen, teveel shotjes die haar wel relaxt maken, maar tegelijkertijd ook totaal onbekwaam voor een volmaakt minnenspel etc.

Na een lange reeks van fiasco’s trekt ze de conclusie dat seks walgelijk, onnatuurlijk en totaal onbegrijpelijk is. En dat ze nooit, echt nooit meer zo’n ding (ik vermijd de luisterrijke woorden even) in zich wil voelen. Of is ze misschien toch niet hetero genoeg om mannen leuk te vinden? Ze besluit op onderzoek uit te gaan en trekt vervolgens al flierefluitend de lhbti-wereld binnen. 

Kort daarna brengt ze een lange, heerlijke nacht door met Jane. Nu ze iets heeft om “het” mee te vergelijken, lijkt seks met een man plotseling een futloze imitatie van het echte werk, zoals oploskoffie naast een dubbele espresso. Gaandeweg raakt Julia meer vertrouwd in de vrouwenwereld,  totdat ze Sam ontmoet, een geboren lesbienne. Met haar wordt alles anders. Los van het feit dat de seks uitmuntend en volmaakt is, voelt deze relatie voor het eerst veilig en vertrouwd.

Sam heeft echter alle kenmerken in zich van een dominante narcist. Liefde maakt blind, want hoewel ik (als lezer) Sam allang heb buitengegooid, duurt het bij Julia een behoorlijke tijd voor ze erachter komt dat ze verstrikt is geraakt in situaties die ze liever niet wil. Sam is naast een uitstekende minnares namelijk ook behoorlijk manipulatief. Meer dan eens worden Julia’s grenzen overschreden, hetgeen haar tot dan slechts een ongemakkelijk gevoel oplevert. Tot op een zeker moment ook bij Julia het kwartje valt, met een daverende ruzie als resultaat. Dit herhaalt zich enkele keren, tot definitief het doek valt voor de eens zo bejubelde Sam.

Naast alle hilariteit geeft dit boek je ook een inkijkje in de wereld van kinky seks. Hier en daar een beetje te banaal zelfs, de vulgaire details hadden wat mij betreft achterwege mogen blijven. Het verhaal had aan kwaliteit gewonnen, als de auteur de uit de bocht vliegende seksscènes bijvoorbeeld had vervangen door haar personages wat meer diepgang te geven. 

Al met al een aardig boek om inzicht te krijgen in een wereld die zich wellicht buiten je eigen referentiekaders bevindt.